Η περιοχή της Μάνης βρίσκεται στο μεσαίο πόδι της Πελοπονήσου.
Είναι χωρισμένη σε δύο μέρη, τη Μεσσηνιακή Μάνη που βρίσκεται στο νομό Μεσσηνίας, και τη Λακωνική Μάνη που βρίσκεται στο νομό Λακωνίας.
Από τους αρχίους χρόνους η Μάνη ήταν πάντα μία περιοχή ανεπτηγμένη με λαμπρό πολιτισμό, με πολλά αρχαιολογικά μνημεία να βρίσκονται στην περιοχή.
Κατά την τουρκοκρατία η Μάνη ήταν ένα από τα ελάχιστα μέρη που δεν έζησαν τον τουρκικό ζυγό.
Η Αρεόπολις είναι μία κωμόπολη εξαιρετικά γραφική, ζωντανή μέρα και νύχτα, που προσφέρει πολλά μέρη τόσο για να γευτεί κανείς τα τοπικά προϊόντα και φρεσκοψημένο χειροποίητο ψωμί όσο και για να απολαύσει το ποτό του τη νύχτα.
Λιγότερο από 10 χιλιόμετρα Νότια από την Αρεόπολη είναι τα φημισμένα Σπήλαια Διρού.
Αυτά αποτελούν μέρος ενός υπόγειου ποταμού, και τα 5000 μέτρα που εκτίθενται είναι συναρπαστικά.
Η επίσκεψη στο φυσικό μνημείο γίνεται με γόνδολες, στις οποίες επιβιβάζεστε με την είσοδό σας και μετά ο γονδολιέρης αναλαμβάνει να σας οδηγήσει μέσα από τα στενά περάσματα, ανάμεσα σε πανέμορφους σχηματισμούς πολύχρωμων σταλαγμιτών και σταλακτιτών.
Στην παλαιολιθική και Νεολιθική εποχή τα σπήλαια αυτά έχουν αποτελέσει τόπους λατρείας, και ο μύθος λέει πως συνδέονται με τον κάτω κόσμο.
Σε κοντινή απόσταση μπορεί κανείς να βρει την Καλαμάτα, τον Αλμυρό και τον Ταΰγετο, βουνό γνωστό για την παρουσία εξαιρετικά πλούσιας χλωρίδας και πανίδας στις πλαγιές του, που στέκεται περήφανο πάνω από τον κόλπο της Μεσσηνίας.
Ο Αλμυρός είναι περιοχή πάνω σε μία παραλία με βότσαλα και διάφανα νερά, που αποτελεί την αρχή της μεσσηνιακής Μάνης.
Σαν αντιγραφή σε μικρογραφία της μεγαλοπρεπούς μορφής του Ταϋγέτου, ο Μυστράς υψώνεται πάνω από την κατάφυτη κοιλάδα του Ευρώτα.
Κάπου στα μέσα του 13ου αιώνα Φράγκοι ιππότες έχτισαν παρατηρητήρια σε αυτό τον “περίεργο λόφο”, από τον οποίο μπορούσαν να αμυνθούν για τη γόνιμη γη και να ελέγξουν τους ατίθασους κατοίκους του Ταϋγέτου.
Ωστόσο, δε μπόρεσαν να διατηρήσουν την κυριαρχία του Μυστρά για πολύ. Ο Βυζαντινός βασιλιάς και αυτοκράτορας των Ρωμαίων ανακτώντας το θρόνο του στην Κωνσταντινούπολη το 1261 και έκτοτε ο Μυστράς έγινε κέντρο κουλτούρας και πολιτισμού, με σκοπό την ανάπτυξη της τέχνης και του πνεύματος στη Βυζαντινή εποχή, για τελευταία φορά.
Το επίτευγμα του μυστρά είναι πολύ σημαντικό, όμως είναι η τέχνη του συγκεκριμένα που θα εντυπωσιάσει το σύγχρονο ταξιδιώτη. Πρώιμα χαρακτηριστικά νωπογραφίας εμφανίζονται στη ζωγραφική που κοσμεί τη Μητρόπολη (13-14 αιώνα) που ήδη προμηνύουν την τελική μορφή της παλαιογενούς περιόδου.
Μερικά από τα πιο σημαντικά έργα του 14ου αιώνα βρίσκονται στο Αφεντικό.
Στον Περίβλεπτο παρατηρείται μία σύνθεση σπάνιας αισθητικής ποιότητας και βαθιάς θεολογικής σημασίας, ενώ στην Παντάνασσα ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει το χρωματικό εύρος που χρησιμοποιούνται στα βυζαντινά πορτραίτα.
Εδώ μπορεί κανείς να δει επίσης κάθε τύπο βυζαντινής εκκλησίας, όπως και συγκεκριμένα παραδείγματα αρχιτεκτονικής διακόσμησης που αφορούν σε παλάτια, αρχοντικά και απλά σπίτια.
Η Κοκκάλα είναι ένα μικρό χωριό με μοναδικά όμορφες παραλίες. Είναι χτισμένο αμφιθεατρικά γύρω από ένα μικρό κόλπο, το αγκυροβόλι ψαράδικων. Στη νότια μεριά του υπάρχει άλλος ένας υπέροχος μικρός κόλπος με γαλαζοπράσινα νερά.
Ο Αγέρανος (Βαθύ), μία από τις πιο όμορφες αμμουδερές παραλίες της Λακωνίας βρίσκεται μόλις 20 χιλιόμετρα νότια του Γυθείου.
Το Γύθειο είναι μία μικρή παραλιακή πόλη στον κόλπο της Λακωνίας, γνωστή και ως Κρανάη στην αρχαιότητα, το λιμάνι της Σπάρτης.
Εδώ ήταν το πρώτο καταφύγιο του Πάρη και της Ελένης, όπου δραπέτευσαν μέσω του Ταϋγέτου από το σπίτι της Ελένης στην Σπάρτη για να φύγουν τελικά για την Τροία.
Σήμερα, το Γύθειο είναι η πρωτεύουσα της Μάνης, η οποία αποτελεί την απομονωμένη νότια παρυφή της Πελοπονήσου, που ονομάστηκε έτσι από το κάστρο της Μάινης, χτισμένο το 13ο αιώνα από τον Guillaume II de Villehardouin, τον ίδιο που μας έδωσε τα κάστρα της Μονεμβάσιας και του Μυστρά.
Παλιά, ψηλά σπίτια στην ακτογραμμή του Γυθείου κοιτούς το φάρο στο μικρό νησί Μαραθονήσι ακριβώς απέναντι, που πλέον συνδέεται με δρόμο με τη στεριά.
Η Κυπαρισσία, στα νότια της Μονεμβάσιας και τα νοτιοανατολικά της Σπάρτης, είναι ένα μαγευτικό παραλιακό χωριό που τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί σε θέρετρο που προτιμάται από όσους θέλουν να χαθούν μακριά από την καθημερινότητα.
Έχει τρεις εξαιρετικές παραλίες που εκτείνονται σε τρεις διαδοχικούς όρμους.
Σε απόσταση τριών περίπου χιλιομέτρων από την πόλη της Μονεμβάσιας, στο τέλος ενός στενού πέτρινου μονοπατιού, μπορείτε να βρεθείτε στο “Γιβραλτάρ της Ελλάδας”. Εδώ είναι που βρίσκεται η πραγματική Μονεμβάσια, ένα από τα πιο όμορφα σημεία της Πελοπονησιακής ακτογραμμής.
Πρόκειται για ένα βυζαντινό χωριό του 13ου αιώνα, που είναι αρχιτεκτονικά πιο πλήρες από το Μυστρά, κατακλυσμένο από λουλούδια.
Κρυμμένο στη νότια πλευρά ενός λόφου, στη σκιά ενός επιβλητικού φρουρίου, είναι είναι ένα μικρός παράδεισος.
Μόλις περάσετε τα τείχη και μπείτε στο χωριό σίγουρα θα ενθουσιαστείτε από την ομορφιά και τη γοητεία αυτού του χωριού, όπου δε θα βρείτε οχήματα, γιατί απλά απαγορεύονται.
Ορδές περαστικών τουριστών κατακλύζουν καθημερινά τα λίγα καφέ και τα μαγαζιά με σουβενίρ, όμως με το σούρουπο η ηρεμία επιστρέφει.
Στην κορυφή του λόφου υπάρχει μία βυζαντινή εκκλησία του 13ου αιώνα, η Αγία Σοφία.
Η κρυστάλλινη θάλλασα που σε καλεί από κάτω είναι προσβάσιμη μέσω μονοπατιών που οδηγούν σε αυτή.
